Cecilie (30): «Eg har berre kjøpt brukte klede i over 2,5 år»
Dette er eit meiningsinnlegg og gjev uttrykk for skribenten sine eigne meiningar.
Før trudde eg at eg gjorde ei god gjerning når eg gav klede til Fretex etc. At eg ein gong i året gav bort 1–2 svarte søppelsekkar med klede som skulle få nytt liv. Plagg som eg syntest var kule der og då, men som ikkje lenger var på moten. Då kvitta eg meg med dei. For då reinska eg samvitet og plassen i klesskapet til nye klesplagg.
Men realiteten er at det absolutt ikkje er bra. Jo, det er sjølvsagt betre enn å kaste dei i søpla. I snitt kastar ein nordmann 10–15 kg klede og sko i året, og prosentdelen av plagga som blir selde vidare er låg!
Mitt hovudmål er jo å ikkje måtte trenge å kaste nokon klede. Mitt mål er å berre kjøpe og selje brukt. Om eg kjem til å gjere det for alltid veit eg ikkje. Men alt handlar om bevisstgjering, og der har eg kome langt.
Brukt i 2,5 år
Mitt namn er Cecilie, eg er 30 år og kjem frå Stavanger. Eg elskar mote, eg elskar klede, men forskjellen er at eg berre har kjøpt brukte klede i over 2,5 år.
Og veit du kva? Det går overraskande bra, eg diggar det. Det byrja med ei utfordring til meg sjølv om å klare 1 år, men sjå på meg no.
Eg har lært utruleg mykje! Både om meg sjølv, miljøet og sist, men ikkje minst, kva som faktisk er viktig her i livet.
● Les også: Slik påverkar klesindustrien verda
Klede er identitet
Klede og mote har alltid vore ein måte å vise kven DU er på. Det kan faktisk seie ganske mykje om ein person. Og gjennom livet mitt har eg gått gjennom ganske så mange stilepokar. Eg har vore ein skatar, i den såkalla emo-perioden, hatt Miss Sixty-jeans, hatt politisk stil med palestinaskjerf, vore rockar med naglebelte, og lista held fram.
Klede er viktig, for ein kan identifisere seg sjølv, men også med andre menneske gjennom klede. Men er det så viktig at det trumfar både barnearbeid, dårlege arbeidsvilkår og ein klode som brenn? Det meiner eg det absolutt ikkje gjer. Gjer du?
Kortvarig glede
Eg har lært meg at den lykka og kjensla du får ved å kjøpe noko nytt, noko som er IN i ein kort periode, er ei ekstremt kortvarig glede. Ei materialistisk glede som ikkje gav meg nokon ting.
Vi kjøper oss endorfinar, men dei går like fort over som dei kom. Eg har lært meg at ved å kjøpe klede som har ei historie, eller som eg faktisk treng, så set eg meir pris på sjølve plagget.
Klede frå fast fashion-kjeder har ei levetid på 10 bruk, og deretter blir det kjøpt nye plagg.
Kvalitet bør trumfe kvantitet – alltid. Tenk kor gøy det er å kjøpe ein kjole som er laga av materiale som er laga for å vare. Og terskelen for å selje eit brukt plagg er mindre. Bruktmarknaden tilbyr gjenbruk av klede som varar lenger og som kan seljast opptil fleire gonger. Dette er eit praktdøme på sirkulærøkonomi.
Bevisstgjering
Det handlar om bevisstgjering. Eg meiner ikkje at alle skal stoppe å kjøpe nye klede, eller BERRE handle brukt. Men ei bevisstgjering er alfa og omega. Du treng strengt tatt ikkje enda ein lyseblå jeans, du har jo to frå før av. Og du treng ikkje seks ulike treningstightsar.
«Men brukte og gamle klede er jo ekkelt».
«Eg likar ikkje brukte klede.» Men du likar å sove på hotell, i ei seng som eg skal love deg er brukt. Det tenker vi aldri over. Vi et på restaurant – med brukt tallerken og bestikk. Det gjer jo sjølvsagt ingenting. Men vi skal for all del IKKJE kjøpe noko brukttøy, det kan jo vere ureint eller lukte vondt.
Ei god gjerning
Visste du at vesle Noreg har det femte høgaste materialforbruket i verda, ifølgje bærekraftindeksen?
Gjennomsnittsnordmannen eig 359 klesplagg. Det er vanvitig mange klesplagg.
Uansett kor bra gjenbruksordningar er, vil det aldri bli berekraftig med dagens overforbruk. Vi må kjøpe kvalitet og kjøpe meir brukt, men det viktigaste av alt, vi må kjøpe mindre!
