Tvangssterilisering og mangel på tredje juridisk kjønn: «Dette er det Jonas ikkje orsakar for»
Dette er eit meiningsinnlegg og gjev uttrykk for skribenten sine eigne meiningar.
Hei, Jonas og Anette!
Mitt namn er Isak Bradley og eg er leiar for pasientorganisasjonen for kjønnsinkongruens i Noreg. Vi er dei einaste som inkluderer ikkje-binære som står utan eit behandlingstilbod i Noreg.
PKI jobbar for at transpersonar i Noreg skal ha eit desentralisert og eit verdig behandlingstilbod, og leve gode, trygge liv.
Eg såg på utsegnene dykkar i går, og det er kjempeviktig å markere dagen i dag.
Men kvifor må det gå 50 år for anerkjenne at staten har gjort så mykje skade?
Skal det verkeleg ta 40 år til før de anerkjenner det de gjer med transpersonar i dag?
Eg vil utfordre dykk litt. Eg vil at det skal førestille dykk å vakne opp i morgon med ein kropp som du ikkje kjenner att. Eit ansikt eller ei stemme som du føler så sterkt ubehag ved at du må sjukemelde deg.
Du klarer ikkje å møte dine nærmaste eller gjere den viktige jobben som du har i dag. Du søker hjelp til å rette opp i det for å føle deg heime, hadde du fått den hjelpa?
Se dette innlegget på Instagram
På markeringa i går følte eg og veldig mange andre oss ikkje inkluderte. Ikkje hugsa, eller ein gong bagatellisert til ei setning.
Fram til 2016 måtte ein steriliserast for å få̊ riktig juridisk kjønn i Noreg.
Kva betyr det med tanke på paragraf 213? Transkvinner og ikkje-binære har blitt registrerte og omtala som menn. Vi snakkar då ikkje berre om å beklage kriminalisering av menn!
Vi seier Skeivt kulturår, men meiner vi cis-homofilt-kulturår?
Det skeive omgrepet er ein del av ein skeiv politisk kamp, og dei kampane kjempar vi framleis i dag.
Vi kjempar for eit tredje juridisk kjønn.
Vi kjempar for moglegheita til å bli blodgjevar.
Vi kjempar for eit verdig behandlingstilbod.
Vi kjempar for kunnskapsløfte om kjønn og seksualitet.
Vi kjempar for moglegheita til å starte familie.
Vi kjempar for å leve gode, trygge liv utan å bli diskriminerte.
Vi kjempar for å bli høyrde.
Mange av desse kampane får sin skjebne på Stortinget.
Vi seier Skeivt kulturår, men meiner vi cis-homofilt-kulturår?
Dette er det Jonas ikkje beklagar for:
– tvangssteriliseringa av transpersonar fram til 2016
– at ein tredje juridisk kjønnskategori framleis ikkje er tilgjengeleg i Norge
– at ikkje-binære står utan juridisk kjønn og helsetilbod
– at transpersonar ikkje var verna mot diskriminering før for to år sidan
Ikkje la historia vår halde fram å bli fortalt av heteronormative stemmer som ekskluderer minoritetar sin eksistens!
Skeivt kulturår er kanskje markert på cis- og heteronormative premissar, men ikkje la historia vår og stemmene våre bli gløymde på statens rekning og middel.
SMK og Kulturdepartementet har vorte forelagt kritikken frå PKI, og svarar at fleire transpersonar var både til stades og spesielt inviterte på pressekonferansen og viser forøvrig til talane til Støre og Trettebergstuen.
Kva meiner du? Har du noko på hjarte? Send oss e-post eller ein DM på Instagram.