«Sjukt heldige funksjonshemma nordmenn»

Innlegget stod først publisert på Instagram, og er gjengjeve med løyve.

Som funksjonshemma og nordmann får ein ofte høyre om kor sjukt heldig ein er som bur i eit velferdsland.

At vi er heldige som kan få uføretrygd i 18-årsgåve.

At vi er heldige som trass alt kan få nokre BPA-timar.

For herregud, kor heldige er ikkje vi når vi vert nøydde til å velje mellom basale behov som å gå på do, dusje og legge oss eller dra ut på byen med vennar og ha eit sosialt liv.

Kor heldige er ikkje vi når vi vert nøydde til å velje mellom å trene eller dra på førelesing, fordi vi ikkje har nok BPA-timar til å gjere begge deler.

BPA er ikkje ei luksusgåve vi vert tildelte for å leve eit liv i luksus. Det er eit likestillingsverktøy som gjer at vi på lik linje med andre kan oppnå likestilling.

Men for at vi skal ha mogelegheita til å oppnå denne likestillinga er vi mellom anna nøydde til å få nok BPA-timar.

Når folk seier «de har det jo så bra som funksjonshemma i velferdsstaten Noreg, kvifor gidd de kjempe?» vert eg provosert.

Når politikarar presterer å seie at konvensjonen for menneske med nedsett funksjonsevne (CRPD) ikkje treng verte implementert, fordi funksjonshemma sine rettar allereie vert ivaretekne på ein god nok måte i Noreg, vert eg forbanna.

Fordi eg ser at funksjonshemma vert sterkt diskriminerte og treng eit sterkare rettsvern.

Det er ikkje greitt at menneske må velje mellom å dusje eller dra på ei førelesing, fordi dei ikkje har nok BPA-timar.

Det er ALDRI greitt!