«Noreg diskriminerer mot ikkje-kristne»
Eit verdig og mangfaldig samfunn må tilby menneske støtte i forhold til dei faktiske livssyna deira, skriv politisk nestleiar i Humanistisk Ungdom.
Dette er eit meiningsinnlegg og gjev uttrykk for skribenten sine eigne meiningar. Innlegget var først publisert i Sarpsborg Arbeiderblad og er omsett og republisert med løyve.
Når livskriser rammar, anten det er dødsfall, alvorleg sjukdom, eksistensielle spørsmål eller store livsval, treng ein støtte.
I dag er det først og fremst kristne prestar som tilbyr denne støtta i offentlege institusjonar som Forsvaret, helsevesenet og kriminalomsorga. Det inneber at staten systematisk vel å prioritera ei trus- og livssynsretning, på kostnad av alle andre. Noreg diskriminerer mot ikkje-kristne.
To felthumanistar
Eit viktig døme finst i Forsvaret. Der er det over 50 feltprestar, men berre to felthumanistar. Det betyr i praksis at om du ikkje er kristen, må du likevel halda deg til religiøse representantar dersom du treng støtte.
Det same gjeld i helsevesenet og kriminalomsorga: Rundt 200 prestar har stillingar i det offentlege, medan representantar for alle andre livssyn berre tel rundt ti personar.
Det er vanskeleg å sjå korleis dette kan rettferdiggjerast.
Kva er det eigentleg kristne har gjort for å bli så tydeleg særbehandla? Kva tilseier at menneske med andre eller ingen livssyn skal få eit dårlegare eller fråverande tilbod i møte med dei mest sårbare stundene i livet?
Ikkje kristent monopol
Noreg er ikkje lenger eit samfunn der kristendommen har monopol på meininga med livet.
Færre og færre identifiserer seg sjølv som kristne, ikkje berre vist i den norske kyrkja den søkkande medlemsmassen sin, men også og det meir og meir sekulære samfunnet Noreg utviklar sjå til.
Likevel heng dei offentlege støttetenestene bak i fortida. Det er både historielaust og respektlaust overfor det faktiske Noreg.
Me må slutta å kalla dette eit spørsmål om ’val’, når det i røynda som oftast ikkje finst noko reelt alternativ. Mangelen på representantar frå ikkje-kristne livssyn betyr at mange menneske i krise blir overlatne til å velja mellom ein prest dei ikkje ønskjer å snakka med, eller rett og slett ingenting.
Verdig mangfald
Eit verdig og mangfaldig samfunn må tilby menneske støtte i forhold til dei faktiske livssyna deira, anten det er kristent, muslimsk, buddhistisk eller humanistisk. Det handlar ikkje om kompetansen til presten, men om respekt for trus- og livssynsfridommen.
Det er ikkje lettare å handtera eksistensielle livsutfordringar dersom ein ikkje er kristen. Ikkje-kristne finst òg, Noreg.
Dagens eksamen har gått ut på dato
