«Ikkje-binære vil berre ha dei same rettane som alle andre»
Utfordringane med å vere ikkje-binær kjem ikkje innanifrå, men frå samfunnet rundt, skriv Milo Sølve Leistad Quam og Frankie Rod frå Skeiv Ungdom.
Dette er eit meiningsinnlegg og gjev uttrykk for skribenten sine eigne meiningar.
Denne veka er det ikkje-binær synlegheitsveke. Som ikkje-binær fell ein utanfor kategoriane «mann» og «kvinne». I samfunnet blir kjønn ofte delt inn i to kategoriar, mann og kvinne. Denne inndelinga passar ikkje for oss alle.
Difor vil vi i denne veka skape merksemd rundt alle aspekta ved å vere ikkje-binær, frå det fine, til utfordringane ein møter.
Eg elskar å vere ikkje-binær. Eg er glad for det mennesket eg har vorte, og at eg tør å stå støtt i den eg er. Eg trur kjønnsidentiteten min hjelper meg å vere meir open, og eg har massevis av flotte folk rundt meg som ser meg som den eg er.
Utfordringane med å vere ikkje-binær kjem ikkje innanifrå, men frå samfunnet rundt meg.
Draumen min er å kunne leve i eit samfunn der eg slepp å måtte forklare kva det betyr å vere ikkje-binær. At det å vere ikkje-binær er like naturleg som å vere mann eller kvinne. Sleppe å stresse kvar gong eg må vise fram passet mitt og at det i offentlege skjema er ein eigen boks for kjønnet mitt.
Ein gong sa ein lege til meg «så gøy at du er ikkje-binær, gler meg til å lære mykje av deg». Då sat eg igjen å lurte på om eg skulle få betalt for timen?
Eg elskar å vere ikkje-binær. Eg er glad for det mennesket eg har vorte, og at eg tør å stå støtt i den eg er
Ikkje-binære manglar framleis mange grunnleggjande rettar i samfunnet i dag. For meg er nok den viktigaste juridisk anerkjenning. Det at eg ikkje kan ha rett kjønn i passet mitt gjer at eg blir mint på mangelen på aksept i alle møta mine med det offentlege.
Det er heller ikkje mogleg for ikkje-binære å få kjønnsbekreftande behandling av det offentlege i dag. Rikshospitalet, som har behandlingsmonopol på transpersonar, behandlar berre binære transpersonar, altså transmenn og transkvinner. Dette gjer at ikkje-binære som ønskjer behandling må betale dette sjølv. Mange som ikkje har råd til privat behandling endar opp med å lyge seg gjennom det offentlege. Dette er svært alvorleg, då det både gjer at statistikken til NBTS blir feil, og kan gjere at ein får feil behandling.
Ikkje-binære er ei ganske lita gruppe. Å gi oss likeverdige rettar vil ikkje ha nokon effekt på storsamfunnet, men vil bety utruleg mykje for dei få av oss som er ikkje-binære.
Vi ikkje-binære krev ikkje mykje, vi vil berre ha dei same rettane som alle andre. Det er på tide at Noreg hamnar på rett side av historia, og anerkjenner ikkje-binære på linje med alle andre.
