Barn av okkupasjonen

når kampen blei starta før di tid
og du likevel under den lid
Utan å få fylt dine menneskerettigheiter
du etter håp alltid leiter

Når arva du får er hat, kamp og lengsel
med evige minner om netter i fengsel
Når din heim er busett av nokon andre
kven kan ein då ellers klandre?

Å kaste ein stein mot ein mann, ein mur
det er nok til å havne i bur
Kor mange minutt er seks månader av ein barndom
kor lange kjennes dei i stengde rom?

Du veit aldri neste gang det smell
om du mister livet eller har hell
Når dei rundt deg blir skutt ned
då kan du miste håpet om fred

Å bli fødd inn i urettferd
nærast utan menneskeverd
Korleis lege alle sine sår
når okkupasjonen framleis rår?