«Eg har sakna mangfald i akademia»
Når ein ikkje ser nokon som liknar på ein sjølv, kan det vere vanskeleg å førestille seg ein veg framover, skriv student Nawisa (21).
Dette er eit meiningsinnlegg og gjev uttrykk for skribenten sine eigne meiningar.
Som bioingeniørstudent med minoritetsbakgrunn har eg sakna mangfald i akademia, og dette understrekar kor viktig det er å inkludere ulike perspektiv. I ei tid med aukande globalisering og eit stadig meir mangfaldig samfunn, er det avgjerande at akademiske miljø reflekterer dette mangfaldet.
Mangfald i akademia handlar ikkje berre om etnisk bakgrunn, men også om kjønn, seksuell orientering, funksjonsevne og sosioøkonomisk status. Når vi har eit breitt spekter av perspektiv, blir vi betre rusta til å forstå og løyse dei komplekse utfordringane verda står overfor. Utan mangfald risikerer vi å utvikle forsking som ikkje er representativ for befolkninga vi ønsker å hjelpe. Historisk sett har medisinsk forsking oversett kvinner, minoritetsgrupper og personar med funksjonsnedsettingar, noko som har ført til helsesystem som ikkje alltid er tilpassa alle.
Historisk sett har medisinsk forsking oversett kvinner, minoritetsgrupper og personar med funksjonsnedsettingar
Ei av dei største utfordringane for studentar med minoritetsbakgrunn er mangelen på rollemodellar i akademia. Når ein ikkje ser nokon som liknar på ein sjølv, kan det vere vanskeleg å førestille seg ein veg framover. Eg har ofte opplevd at personar med min bakgrunn er underrepresentert blant professorar og forskingsleiarar, noko som kan føre til tvil om eigne evner og moglegheiter for å lykkast.
Mangfald er også viktig for å fremje kreativitet og innovasjon. Når fleire perspektiv møtest, oppstår nye idear og løysingar. Universitet og høgskular må ikkje berre fokusere på rekruttering av studentar frå underrepresenterte grupper, men også på å skape eit inkluderande og støttande miljø. Mentorskap, nettverksbygging og synleggjering av rollemodellar er nødvendig for å bygge ein kultur der mangfald blir sett på som ein styrke.
Når fleire perspektiv møtest, oppstår nye idear og løysingar.
Mangfald i akademia er avgjerande for å sikre at alle samfunnsgrupper blir representert. Det er på høg tid å skape eit akademisk miljø som ikkje berre er opent og inkluderande, men som også set pris på den rikdommen ulike perspektiv bringar. Eg håpar at fleire studentar med minoritetsbakgrunn vil finne sin plass i akademia og bli dei rollemodellane som manglar i dag.
