– Det er veldig utfordrande å skyte, men det vert mykje lettare jo meir ein gjer det, som med nesten alt, skriv Wilson Webb til Framtida.no.

Fotografen har slått seg opp som bakomfotograf på store filmsett i Hollywood. Han har dokumentert prossesen bak to av filmane som knivast om å bli beste film når Oscar-prisane skal delast ut, Marriage Story og Little Women.

Greta Gerwig har skrive og regissert filmen Little Women basert på ein klassisk roman ved same namn av Louisa May Alcott, som kom ut i 1868.

Med seks nominasjonar er filmen blant dei som har gode sjansar under helgas Oscar-utdeling.

I tillegg til bakombilete har Webb nytta datidas fototeknikk for å portrettere stjernene:

Teknikken som vert kalla collodion våtplater vart utvikla rundt 1850 av både Frederick Scott Archer og Gustave Le Gray parallelt.

På den tida var fototeknikken i rivande utvikling, men i om lag ti år var collodion våtplater det beste tilgjengelege teknikken.

Fotografen prøvde seg fram med ulike kamera, men endte opp med eit «ganske nytt» britisk kamera som heiter Intrepid 8×10. Til kamaraet festa han ei messingobjektiv (292mm f.3) frå 1881 av merket Petzval, som vart laga i London av London by J.H. Dallmeyer.

Prosessen er omstendeleg og ein feil som kan øydeleggje heile biletet, difor krever det ekstremt fokus og aller helst assistanse, noko Webb stort sett måtte greie seg utan.

– Du må læra deg å bli litt kjemikar òg, noko som var ei gøy utfordring. Nokre av kjemikaliane er ganske gufne, som sølvoxid som kan gjera deg blind.

Webb forklarar at fototeknikken responderer på UV-lys, difor brukte fotografar i gamle dagar naturleg lyssetting. Sjølv nytta han seg av blits på om lag 25.000 wattsekund.

– Det var nok til å føle ei heit bølgje og sterk lukt av ozon, rett etter at blitzen gjekk av.

Skodespelarane måtte stå veldig stille, ikkje fordi eksponeringstida var så lang, men fordi så liten del av biletet var i fokus. Etter å ha funne fokus tek det 10-20 sekund å klargjera plata som biletet skal eksponerast på.

Fotografen forklarar at grunnen til at gamle fotografi ser så stive ut delvis er på grunn av eksponeringstida og delvis fordi dei freista å kopiere datidas målestil.

Sjølv er han strålande nøgd med resultatet og trur at grunnen til at me vert så tiltrekt av fortidas fototeknikkar er eigenarten.

Han peikar på den ekstreme forskjellen mellom vår digitale kvardag og ein teknikk der ein brukar ti minutt på eitt bilete.

– Eg veit ikkje resultatet før i siste augneblink og det er alltid noko uventa som gjerne bidreg til skjønnheita i biletet, skriv Webb.

Sjølv trur han at hans manglande erfaring ville gjort han til latter i eit studio på 1860-talet.

– Men no verdset ein teksturane og dei visuelle referansane, avsluttar han.

Collodion våtplater er kanskje ikkje grunnteknikken til Wilson Webb, men stillfotografia han tek på filmsett er det i alle fall ingenting å seie på.

Sjå berre her:

Om du kunne tenkja deg ei fotografkarriere på filmsett har Webb delt tips på nettsidene sine, eller du ken lese yrkesspalta med fotograf Signe Fuglesteg Luksengard.