Malin (22) si franske triumfferd

Først publisert i magasinet Mitt Sunnhordland.

– Det er klart, eg har lyst til å sjå verda. Men målet med turen til Paris var å testa kor langt eg klarte å pressa meg sjølv, og ikkje minst bevisa overfor meg sjølv at det var mogeleg, seier Malin Langøy Aarbø til Sunnhordland.

Journalist

Malin Langøy Aarbø er fødd med muskelsjukdomen spinal muskelatrofi, som fører til muskelsvinn. Ifølgje Foreningen for muskelsyke blir rundt 1 av 6.000 nyfødde råka av sjukdommen i vår del av verda.

Diagnosen har gjort Aarbø avhengig av rullestolen. 22-åringen lever likevel eit aktivt liv, og er i desse dagar i ferd med å avslutta første året på journaliststudiet på Høyskolen Kristiania i Bergen.

I ledige stunder og helger jobbar ho som frilansjournalist for Stord24. Tidlegare har ho også gjort journalistjobbar for Sunnhordland og skrive kommentarar for Framtida.no.

For å klara alle gjeremåla i kvardagen er ho avhengig av assistentar. Til saman har ho tilsett sju assistentar – tilsett gjennom Uloba sin Brukarstyrt Personlig Assistent-ordning (BPA) – som jobbar på skift med å gje henne tilsyn døgeret rundt. For å kunna gjennomføra Paris-turen, hadde ho med seg fire assistentar.

– Eg brukte nærare eit halvt år på å planleggja turen til Paris. Til slutt bestemte eg at me skulle køyra bil sørover.

– Er det umogeleg for deg å ta fly?

– Nei, det er ikkje umogeleg. Men fly og transport byr sjølvsagt på praktiske utfordringar. Og det kjem veldig an på flyselskapet. Uansett gjekk eg for bil denne gongen, fortel 22-åringen.

Torghandel: Malin, med fanget fullt av innbydande frukt. (Foto: PRIVAT)

Få pausar

Frå Stord gjekk turen til Oslo, og ferja til Kiel. Reisefølgjet køyrde gjennom Tyskland og Belgia, før dei rulla inn i Frankrike, og til slutt Paris.

– Turen nedover var krevjande. Me brukte berre tre dagar, så det seier seg sjølv at me hadde få pausar.

– Å fly er så trivielt at dei færraste truleg tenkjer særleg over det i kvardagen. For deg er det ikkje sånn. Kva tankar gjer du deg om det?

– Sjølvsagt tenkjer eg stundom at det hadde vore herleg å berre kunna kasta seg på eit fly. Men slik er det no ein gong ikkje for meg. Eg må berre sørgja for å bruka det eg har, og gjera det beste ut av situasjonen. At det er praktisk vanskeleg for meg å fly er eit faktum eg har akseptert for lenge sidan. Eg må prøva å finna andre måtar å gjera ting på. Men eg har ein draum om å reisa til USA ein gong, og då må eg nødvendigvis få organisert ein flytur, seier ho.

Heitt: På den varmaste dagen under opphaldet drog Malin til slottet i Versailles (i bakgrunnen), 20 kilometer sørvest for hovudstaden. 36.000 personar skal ha vore med å byggjeprosessen av slottet, som er det ultimate symbol på det absolutte einevelde. (Foto: PRIVAT)

Utfordrande

Aarbø er ikkje ukjent med å dra på ferie. I barndommen drog ho ofte på feriar med familien sin. Men også då køyrde dei mykje bil – blant anna til Kroatia.

– Jada, me har farta mykje rundt, me, så eg er ikkje uvan med å vera på reisefot, fortel ho.

Store byar, derimot, har Aarbø avgrensa erfaring med. Mest fordi det er praktisk utfordrande, med mykje folk, høge fortauskantar og ofte – for henne – vanskeleg tilgjengelege undergrunnsbanar. Det var difor ei mektig oppleving å koma til Paris. Innanfor bygrensene bur det over to millionar menneske. I stor-Paris nærmar talet seg 10 millionar – altså dobbelt så mykje folk som i Noreg.

– Nei, eg er ikkje så byvant, akkurat. Og i Paris nytta eg meg ikkje av tog og buss. Det ville ha medført at assistentane måtte ha bore meg. Derimot gjekk det mykje i taxi. Me budde også veldig sentralt, som alltid er bra.

Les resten av intervjuet i Sunnhordland.no!