Ei anna våt historie

Ei anna våt historie

For det er det faktisk ikkje. Det er ikkje bra i det heile tatt. Det har eg lese i fleire ganske moralske artiklar i det siste.

Men eg tenker at etter alle dei moralske artiklane om biting, så veit folk no at det ikkje er bra å bite folk, og alle som hadde planar om å gå ut i helga og bite andre folk i skuldrane, har sikkert tatt til vettet og i staden bestemt seg for å gå ut og danse, gi blomster til framande eller noko.

Så eg kan konsentrere meg om ei anna VM-historie.

Men først, ein liten tur innom det vi alle eigentlig er mest opptatte av:

Du har naturligvis fått med deg at det var dårlig vêr på Austlandet her om dagen. Når det er dårlig vêr på Austlandet, skal det som regel godt gjerast å ikkje få det med seg.

Det finst klare reglar for korleis du skal takle dårlig vêr på Auslandet, alt etter kven du er og kvar du bur:

Viss du for eksempel er frå Austlandet og i tillegg jobbar i ei riksavis, då skal du synest at uvêr på Austlandet er såpass spennande og dessutan såpass rett utanfor døra di at du informerer lesarane dine om det kontinuerlig, uansett om lesarane dine vil det, og uansett kvar lesarane dine bur. Viss du jobbar i avis, skal du heller ikkje halde deg for god til å bruke uttrykk som «himmelens sluser opna seg».

Viss du derimot ikkje bur på Austlandet, men for eksempel i Nord-Norge, skal du le rått av austlendingane som ikkje toler litt vatn. Gjerne med litt karslige vitsar om at 3-4000 lynnedslag er heilt dagligdags i utkant-Norge, og røffe historier om den juniettermiddagen for eit par år sidan då det var trettini minusgrader, og det var innandørs. Men skreiv Oslo-avisene om det? På ingen måte. 

Viss du for eksempel kjem frå Bergen, skal du seie sånt som: «73 millimeter regn på eit døgn? Veit du kva vi kallar det i Bergen? Ein fin sommardag.» Og viss du er både er nordfrå og ordførar på Vestlandet, slik for eksempel ordføraren i Bergen er, då skal du berre sitte på kontoret ditt og le heile dagen.

Nok om det.

Det var altså uvêr på Austlandet. Og no nærmar eg meg poenget. Som altså skal handle om fotball-VM, som nemnt. Biting er forresten feil, viss du hadde gløymt det. 

Nok om det!

For denne dagen då det var uvêr på Austlandet, då såg eg eit vakkert bilde frå ein plass i Oslo der kampane frå fotball-VM blir viste på storskjerm. Utandørs.

Og uansett kvar ein kjem frå og kor vant ein er til ruskevêr: Dette var ikkje ein dag for utandørs aktivitetar. Det regna meir på ein dag enn det vanligvis gjer i heile juni. Det hagla midt på sommaren. Og dei fleste av oss som bur på Austandet takla dette med ro og fascinasjon, altså. Spesielt dei av oss som ikkje eigentlig kjem frå Austlandet, og som derfor husker den juniettermiddagen då det var trettini minusgrader, og det var innandørs.

Sjølv hadde eg for eksempel oversvømmelse i leilegheita mi. Men klaga eg av den grunn? Sjølvsagt gjorde eg det. Men ikkje så mykje. Eg skreiv om det i avisa i staden.

Nok om det, som sagt.

Poenget er at dei fleste valde å halde seg under tak dei timane det stod på som verst. Ikkje fordi folk er pyser, men fordi folk flest heller har det greitt enn heilt forferdelig viss det er mulig å velje. Derfor skulle ein tru at det var folketomt på eit stort utandørsarrangement der fotball-VM blir vist på TV. Og det var det, nesten. Men ikkje heilt. Nokon få, som hadde skikkelig lyst til å sjå Tyskland-USA, møtte opp. Det hagla, det regna meir på nokre timar enn det vanligvis gjer på ein månad, meir enn nokonsinne tidligare på eit døgn. Men denne gjengen møtte opp. Ute. Og dette var det vakre bildet eg såg. Ein vaksen mann med tysk flagg, ståande på eit bord, veldig glad og veldig våt, midt på eit stort område fullt av vatn og tomme langbord.

Det er derfor ein berre må elske fotball-VM. Det kan vi vere enige om uansett kvar vi kjem frå og kvar vi bur.

Det var poenget. No må eg gå og tørke leilegheita mi.

Først publisert i Aftenposten 28. juni.

LES FLEIRE ARE KALVØ-TEKSTAR HER!